สุดท้ายลงที่อุเบกขา :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 1 มกราคม 2565

สุดท้ายลงที่อุเบกขา :: หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช 1 มกราคม 2565 อุเบกขา ความอิจฉามันก็บ่มี แต่สิ่งสุดท้ายที่รองรับก็คืออุเบกขา เมตตากรุณาเมตตาและอุเบกขา มันสิวางทาง เดิมนี่ สิ่งใดสิ่งหนึ่งเกิดขึ้นเป็นธรรมดา ซึ่ง อุเบกขา บทอุเบกขา สัพเพ สัตตา สัตว์ทั้งหลายที่เป็นเพื่อนทุกข์ เกิด แก่ เจ็บ ตาย ทั้งสิ้น กัมมัสสะกา เป็นผู้มีกรรมเป็นของของตน กัมมะทายาทา เป็นผู้รับผลของกรรม กัมมะ

อุเบกขา อุเบกขา บุคคลใดมีกรรมเป็นที่พึ่ง บุคคลนั้นมีกรรมเป็นของตนเอง จากทมยันตี ถ้าเราเมตตาคือสงสาร กรุณาคือช่วยเหลือ มุทิตาคือเห็นเขาดีแล้วยินดี อุเบกขาคือต้องวางมือ เขามีกรรมเป็นที่พี่ง

อุเบกขา อุเบกขา ไม่ได้แปลว่า วางเฉย คำบาลีที่คนส่วนใหญ่มักเข้าใจผิด อุเบกขา ไม่ได้หมายถึง No สน NO แคร์ แต่มันมีรายละเอียดที่ลึกซึ้งกว่านั้น #CaptBenz ——————— ติดต่องาน โทร 094-691 คนข้างวัดอุทัย บุญเย็น ตั้งใจจะเขียนเรื่อง “อุเบกขา” มานานแล้ว แต่ก็หาโอกาสเขียนไม่ได้ วันนี้ขอเขียนตามที่ตั้งใจ อุเบกขา เราแปลว่า “วางเฉย” ถ้าเป็นความรูสึกหรือ เวทนา